Wyrusza ona do Włoch, Indii i Indonezji, by zbudować siebie na nowo i odnaleźć prawdziwe szczęście. Kojarzone z duchowością Indie staną się kanwą mistycznych poszukiwań spokoju, ładu i harmonii. Bali pozwoli na połączenie wszystkich zdobytych do tej pory nauk i wyzwolenie siły miłości. Jak na romantyczny film przystało, nie będzie to jedynie miłość do Świata lecz spersonalizowana miłość do mężczyzny, z którym będzie można odjechać ku zachodowi Słońca. Dla miłośników kulinariów najważniejsza będzie jednak pierwsza część podróżniczego tryptyku. Liz od zarania swego świadomego istnienia panująca nad apetytem na jedzenie i życie, w celu nabrania sił witalnych i wyzwolenia się z ograniczeń, w które zakuła siebie samą, swe pierwsze kroki kieruje do słonecznych Włoch. Niemalże z miejsca poznaje tam otwartych i gościnnych ludzi, którzy uczą ją podstaw języka i tego, na czym polega fenomen włoskiego „dolce far niente”, czyli radości czerpanej z nic nierobienia. Liz uczy się jak żyć bezstresowo, gestykulować, wyrażać swe emocje nawet przez proste wulgaryzmy oraz najważniejsze – jak czerpać radość z jedzenia. We włoskiej „części” na ekranie pojawią się apetyczne posypywane parmezanem pasty, pieczone grzyby i mięsa, melon z szynką, sałaty, mule, pizza i ciastka, które razem z butelkami wina sprawią, że niejeden z widzów jak zapragnie spędzić letnie wakacje właśnie nad Morzem Śródziemnym.
Film można nazwać sztampową produkcją, której tytuł streszcza całą fabułę, jednak miłośnicy talentu aktorskiego Julii Roberts i pojawiającego się w roli finałowego amanta – Javiera Bardema nie będą zawiedzeni. Film jest łatwy w odbiorze i nie wymaga żadnego przygotowania poza ewentualną bruschettą, która uświetni poznawanie włoskich perypetii Liz. Bardziej wymagający widzowie mogą nie odczuć radości czerpanej z projekcji, jednak dzieło Ryana Murphy’ego nie powinno doprowadzić ich również do rozstroju nerwowego.
Jedz, Módl Się, Kochaj (oryg. „Eat Pray Love”), 2010, reż. Ryan Murphy
