Kuchnia indyjska od dawna jest mi bliska – kiedy kilkanaście już lat temu zostałam wegetarianką, nawet w Warszawie niewiele było bezmięsnych knajp. Te, które istniały, podawały najczęściej sabji, samosy, pakory i dhale – dania z kraju, który jest ich prawdziwą kopalnią. Choć, oczywiście, kuchnia ta nie składa się wyłącznie z potraw bez mięsa: książka Kuchnia indyjska wydana przez Firmę Księgarską Olesiejuk prezentuje potrawy bardzo różnorodne.
W podtytule książki czytamy, że zaprezentowane w niej zostaną “autentyczne przepisy z całych Indii”. Przyznam, że bywam nieufna wobec pozycji, które obiecują tak wiele, a których nie podpisuje autor o sprawdzalnym autorytecie: Kuchnia indyjska wydaje się napisana “przez nikogo”, dopiero w nocie redaktorskiej dopatrzeć się można nazwiska niejakiego Sunila Vijayakara, który przygotował “nowe przepisy”. Na szczęście przynajmniej niektóre z moich wątpliwości zostały rozwiane: w zwięzłym wstępie znajdujemy podstawowe informacje na temat kuchni regionalnych w Indiach, dalej natomiast przedstawione są najważniejsze składniki i techniki przygotowywania potraw, wreszcie – podstawowe przepisy, w tym na kilka rodzajów masali (mieszanek przypraw) i na popularny ser panir.
